Date: 25/01/2024

Reference Number: 038-PR-24

PRESS RELEASE – LEGAL ACTION

After much deliberation, prayer, reflection and in accordance with the Apostolic Letter to the Ephesians 5:11 “Take no part in the unfruitful works of darkness, but instead expose them”; His Eminence our Archbishop lodged today with His Solicitors a lawsuit against the Greek Orthodox Archdiocese of Australia and two of their Priests, Iordanis (Jordan) Krikelis and Leonidas Ioannou, under the Anti Vilification Legislation with lodgment number 15197367. This is the first ever action taken against the Greek Orthodox Archdiocese of Australia from an independent group in order to stand against their tyranny, ostracization, vilification and bullying in respect to independent Orthodox groups whose only desire is to co-exist in peace and harmony among our fellow Orthodox. For many years we have been persecuted by them, called anti canonical heretics and none of our sacraments are recognized. This had to stop! Here and now! In addition to the lawsuit, an application has been made also to Commissioner for Human Rights against the Greek Media Group (Ta Nea-3XY) and Neos Kosmos for their involvement as well as implication to this vilification campaign against us with a view, if there is no mutual conciliation, we will also lodge a lawsuit against them. Enough is enough!

THE CHANCELLOR

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΜΥΝΗΣΕΙΣ

Μετά από πολλή σκέψη, προσευχή, προβληματισμό και σύμφωνα με την Αποστολική Επιστολή προς Εφεσίους 5:11 «Μη λάβετε μέρος στα άκαρπα έργα του σκότους, αλλά αντίθετα εκθέστε τα» ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπός μας κατέθεσε με τους δικηγόρους Του σήμερα μήνυση κατά της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας και δύο Ιερείς της, τον Ιορδάνη Κρικέλη και τον Λεωνίδα Ιωάννου, σύμφωνα με την Αντιρατσιστική Νομοθεσία και με αριθμό Πρωτοκόλλου 15197367. Αυτή είναι η πρώτη φορά που έγινε ποτέ κάποια τέτοια ενέργεια εναντίον της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας από μια ανεξάρτητη ομάδα προκειμένου να αντισταθεί στην τυραννία, τον εξοστρακισμό, τις ύβρεις και τον εκφοβισμό τους πρός ανεξάρτητες Ορθόδοξες ομάδες που η μόνη επιθυμία τους είναι να συνυπάρξουν με ειρήνη και αρμονία μεταξύ των Ορθοδόξων αδελφών τους. Εδώ και πολλά χρόνια είμαστε διωκόμενοι από αυτούς, αποκαλούμενοι αντικανονικοί, αιρετικοί και ότι κανένα από τα μυστήρια μας δεν αναγνωρίζεται. Αυτό πρέπει να σταματήσει! Εδώ και τώρα! Εκτός από τη μήνυση, έχει επίσης υποβληθεί αίτηση και στον Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά του Ελληνικού Ομίλου Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (Τα Νέα-3ΧΥ) και της εφημερίδας Νέος Κόσμος για εμπλοκή τους καθώς και συνεπαγωγή αυτής της ρατσιστικής μάχης εναντίον μας με σκοπό, εάν δεν υπάρξει αμοιβαία συνδιαλλαγή, να υποβάλουμε και μήνυση εναντίον τους. Φτάνει πια!

Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΟΣ

+ Αρχιμανδρίτης Ιωσήφ Μάρρεϋ

To

all the Archimandrites and Priests, the Holy Monasteries, the Holy Hermitages, Holy Pilgrimages and Holy Communities of our respective Apostolic Holy Archdiocese.

In their respective provinces

ARCHDIOCESAN CIRCULAR NOTE ON EASTER RESURRECTION OF OUR LORD

My beloved Brothers in Christ,

CHRIST IS RISEN

Christ's resurrection was a victory not only over His death, but over death in general. "We celebrate death with death, Hell with purification. . .». Death as a symbol of decay and submission was defeated. And now of course we humans die physically, but the despair of death has been abolished. All human nature was given the dynamics of the Resurrection. The Resurrection of Christ would be meaningless if it were not a universal achievement, if the whole Body could not be resurrected together with the head. The Apostle Paul says it clearly. "The dead are not raised, neither is Christ" (1 Cor. 16:16).

For all people, the Resurrection is a "correction of nature", which God grants to all. It does not depend on our desire whether we rise after death or not, since we were not born even by our own will. Christ's death and Resurrection bring immortality and incorruption to everyone in the same way, since everyone has the same nature as the Man Jesus Christ. However, accompanying Christ in His passion, the Cross and the Resurrection depends on our will, on our love for Him. And he who does not die with Christ cannot live with Him.

Our participation in the life and death of Christ transforms our life into a community. Its core is the Holy Eucharist, the mystery that constitutes the Church. The members of the ecclesiastical body share life not symbolically and morally, but really. This intake no longer serves the self-preservation of each individuality, but the reciprocal access to life. This life is what we miss today. As last year's Easter is marked by the establishment of a new order of things in the world, the smell of death surrounds us, and restlessness overwhelms us.

Yet. "Christ is risen and life reigns". The Resurrection of Christ strengthens our hopes, guarantees our lives, restores the ruins that evil and sin crumble every day. It highlights the change in our way of being. Our centralization in the Eucharistic community, in the Eucharistic way of being, our self-humbling and our self-surrender in the hands of God is the only way to live resurrected with Christ. The faithful Christian does not consider himself worthy of salvation, he does not have any price for its redemption. God's love, the gifts of the Resurrection are enough for him.

CHRIST IS RISEN-INDEED IS RISEN-BLESSINGS

With fatherly love

THE ARCHBISHOP

+ Archbishop of Australia and New Zealand Nektarios

 

---

Ἡμερομηνία: 25/03/2023

Ἀριθμός Πρωτοκόλλου: 016-2023 25-03-23

 

Πρὸς

ἅπαντας τοὺς Πανοσ/τους καί Αἰδεσ/τους Ἐφημερίους, τάς Ἱεράς Μονάς, τά Ἱερά Ἡσυχαστήρια, Ἱερά Προσκυνήματα καί Ἱερά Καθιδρύματα τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἀποστολικῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπής.

Εἰς τὰς ἕδρας των

 ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΕΡΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ 2023

Ἀγαπημένοι μου ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ἡ ἀνάσταση Τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε νίκη ὄχι μόνο ἐνάντια στό θάνατό Του, ἀλλά γενικά πάνω στό θάνατο. «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν . . .». Ὁ θάνατος ὡς εἰκόνα τῆς φθορᾶς καί τῆς ὑποταγῆς νικήθηκε. Καί τώρα βέβαια πεθαίνουμε σωματικά οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά ἡ ἀπελπισία τοῦ θανάτου καταργήθηκε. Σ' ὅλη τήν ἀνθρώπινη φύση δόθηκε ἡ δυναμική τῆς Ἀνάστασης. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ θά ἦταν χωρίς νόημα ἄν δέν ἦταν πανανθρώπινο ἐπίτευγμα, ἐάν ὅλο τό Σῶμα δέν μποροῦσε νά ἀναστηθῇ μαζί μέ τήν κεφαλή. Τό λέει μέ σαφήνεια ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. «Εἰ νεκροί οὐκ ἐγείρονται, οὐδέ Χριστός ἐγήγερται» (Α´ Κορ. ιε, 16).

Γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους ἡ Ἀνάσταση εἶναι μιά «ἀνόρθωσις φύσεως», πού ὁ Θεός παραχωρεῖ σέ ὅλους. Δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἐπιθυμία μας ἄν θά ἐγερθοῦμε μετά θάνατον ἤ ὄχι, ἀφοῦ δέν γεννηθήκαμε κἄν μέ δική μας θέληση. Ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Ἀνάσταση φέρνουν ἀθανασία καί ἀφθαρσία σέ ὅλους μέ τόν ἴδιο τρόπο, ἀφοῦ ὅλοι ἔχουν τήν ἴδια φύση μέ τόν Ἄνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό. Ὅμως, τό νά συνοδεύσουμε τόν Χριστό στό πάθος Του, στό Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση ἐξαρτᾶται ἀπό τήν θέλησή μας, ἀπό τήν ἀγάπη μας γι' Αὐτόν. Καί ἐκεῖνος πού δέν συναποθνήσκει μέ τόν Χριστό δέν μπορεῖ καί νά ζήσει μαζί Του.

Ἡ συμμετοχή μας αὐτή στή ζωή καί στό θάνατο τοῦ Χριστοῦ μεταβάλλει τή ζωή μας σέ κοινωνία. Πυρήνας της εἶναι ἡ Θ. Εὐχαριστία, τό μυστήριο πού συγκροτεῖ τήν Ἐκκλησία. Τά μέλη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος κοινωνοῦν τή ζωή ὄχι συμβολικά καί ἠθικά, ἀλλά πραγματικά. Αὐτή δέ ἡ πρόσληψη δέν ὑπηρετεῖ πιά τήν αὐτοσυντήρηση κάθε ἀτομικότητας, ἀλλά τήν ὁμότροπη πρόσβαση στή ζωή. Αὐτή ἡ ζωή εἶναι πού μᾶς λείπει σήμερα. Καθώς δέ τό ἐφετεινό Πάσχα σημαδεύεται ἀπό τήν ἐγκαθίδρυση μιᾶς νέας τάξεως πραγμάτων στόν κόσμο, ἡ ὀσμή θανάτου μᾶς περιζώνει, καί ἡ ἀθυμία μᾶς κυριεύει.

Καί ὅμως. «Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται». Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στεριώνει τίς ἐλπίδες μας, ἐγγυᾶται τή ζωή μας, ἀναστηλώνει τά ἐρείπια πού σωριάζει κάθε μέρα ἡ κακία καί ἡ ἁμαρτία. Προβάλλει τήν ἀλλαγή τοῦ τρόπου τῆς ὕπαρξής μας. Ὁ ἐγκεντρισμός μας στήν Εὐχαριστιακή κοινότητα, στόν εὐχαριστιακό τρόπο ὕπαρξης, ἡ αὐτοταπείνωσή μας καί ἡ αὐτοπαράδοσή μας στά χέρια τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ μόνος τρόπος γιά νά ζήσουμε ἀναστημένοι μέ τό Χριστό. Ὁ πιστός χριστιανός δέν λογαριάζει τόν ἑαυτό του ἄξιο γιά σωτηρία, δέν διαθέτει κανένα ἀντίτιμο γιά τήν ἐξαγορά της. Τοῦ ἀρκεῖ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τά δῶρα τῆς Ἀνάστασης.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ-ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ-ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Μετά Πατρικής Αγάπης

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

+ Aρχιεπίσκοπος Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας Νεκτάριος

 

Date: 1/01/2023

Reference Number: 014-2023 01-01-23

ENCYCLICAL NEW YEAR 2023

NEKTARIOS

By the Grace of God Archbishop of Australia and New Zealand. To all the faithful of our Church in the Grace and peace of our Creator and our Lord and Saviour Jesus Christ and with my blessings for peace and forgiveness.

My Beloved Brothers and Sisters,

We always welcome the new year with good expectations, wishes and gifts. These are manifestations of love, but also of hope. We need both, as it seems we are stressed. That is why we want others to think of us, to feel the comfort of their love, to live with mental peace and relief. The others ask the same from us. If we are not in a position to offer them, how will we claim them for ourselves? However, apart from our personal problems, there are also the general problems of the world and our country. Unemployment for the young, wars for the interests of the old, discrimination against the young, corruption everywhere, the collapse of morals, hypocrisy and insecurity, injustice for the weak, undermining of institutions, weakening of foundations. And above all, nostalgia for the authenticity of life, for overcoming weaknesses. A whole bunch of bitter and disappointing findings. We too are at the center of these problems for our neighbors. And with us and our families. Of course, technological civilization has made miraculous leaps, which transform our times daily into developed times, with great competitive potential. However, the spiritual part of our culture remains atrophied. And our society is limping. Finally, we feel insecure, angry, troubled. Today's man is struggling to define his identity, his civilization, the wealth of his heritage. The values ​​of our culture are shared by its peoples as a guarantee of their unity. Christianity, in contrast to the secularization of states, cultivates the conscience of the responsible person, prevents fanaticism, and enriches social life. However, while it is recognized by the popular base, it is disputed at the political top. Can we then hope for a correction of the evils? Is there hope for recovery? We determine the conditions of our lives among ourselves. Perhaps we cannot, as a unit, prevent wars and solve major social problems. However, we can pray asking for God's help. Everyone can apply the path of justice and peace in his life. We can even influence our so-called religious leaders, by opposing those who call us "schismatic" or "irregular" or those who tell us that our Mysteries are invalid. We can oppose the "leaflets" that call themselves "newspapers" and are sold to the interests of those who accuse us. Let us try this year.

HAPPY AND BLESSED NEW YEAR 2023

THE ARCHBISHOP

+ Archbishop of Australia and New Zealand Nektarios

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2023

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Ελέῳ Θεού Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας καί Νέας Ζηλανδίας. Παντί πληρώματι της εκκλησίας χάριν καί ειρήνη παρά του δημιουργού πάσης της κτίσεως Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού παρ' ημών δε ευχή καί συγχωρήσῃ.

Ἀγαπημένοι μου Ἀδελφοί,

Ύποδεχόμαστε πάντα τό νέο χρόνο μέ χρηστές προσδοκίες, εὐχές καί δῶρα. Πρόκειται γιά ἐκδηλώσεις ἀγάπης, ἀλλά κι ἐλπίδας. Τίς ἔχουμε καί τίς δυό ἀνάγκη, καθώς φαίνεται πώς εἴμαστε ἀγχωμένοι ἀπό τίς τελευταίες καταστάσεις τῆς χρονιάς. Γι' αὐτό καί θέλουμε νά μᾶς σκέπτονται οἱ ἄλλοι, νά νοιώθουμε τή θαλπωρή τῆς ἀγάπης των, νά ζοῦμε μέ ψυχική γαλήνη καί ἀνακούφιση. Τά ἴδια ζητοῦν καί οἱ ἄλλοι ἀπό ἐμᾶς. Ἄν δέν εἴμαστε σέ θέση νά τούς τά προσφέρουμε, πῶς θά τά ἀξιώσουμε γιά μᾶς; Πέρα ὅμως ἀπό τά προσωπικά μας προβλήματα ὑπάρχουν καί τά γενικότερα τοῦ κόσμου καί τῆς χώρας μας. Ἀνεργία γιά τούς νέους, πόλεμοι γιά τά συμφέροντα τῶν μεγάλων, διακρίσεις σέ βάρος τῶν μικρῶν, διαφθορά παντοῦ, ξεπεσμός τοῦ ἤθους, ὑποκρισία καί ἀνασφάλεια, ἀδικία γιά τούς ἀδυνάτους, ὑπονόμευση τῶν θεσμῶν, ἐξασθένιση τῶν ἐρεισμάτων, ὑποκρισία αὐτῶν πού αὐτοαποκαλούνται «θρησκευτικοί κανονικοί ἡγέτες». Καί πάνω ἀπ' ὅλα νοσταλγία γιά αὐθεντικότητα ζωῆς, γιά ὑπέρβαση τῶν ἀδυναμιῶν. Ὁλόκληρη δέσμη πικρῶν καί ἀπογοητευτικῶν διαπιστώσεων. Καί ἐμείς βρισκόμαστε στο ἐπίκεντρο τῶν διπλανών μας ἀπό τά προβλήματα αὐτά. Καί μαζί μας κι οἱ οἰκογένειές μας. Βέβαια ὁ τεχνολογικός πολιτισμός ἔχει κάνει ἄλματα θαυμαστά, πού μεταμορφώνουν καθημερινά τίς ἐποχές μας σέ ἐποχές ἀνεπτυγμένων, μέ μεγάλες ἀνταγωνιστικές δυνατότητες. Ὅμως τό πνευματικό σκέλος τοῦ πολιτισμοῦ μας παραμένει ἀτροφικό. Καί ἡ κοινωνία μας χωλαίνει. Τελικά νοιώθουμε ἀνασφαλεῖς, ἀνέστιοι, προβληματισμένοι. Ὁ σημερινός ἄνθρωπος ἀγωνίζεται νά προσδιορίσει τήν ταυτότητά του, τήν πολιτισμικότητά του, τόν πλοῦτο τῆς κληρονομιᾶς του. Τίς ἀξίες τοῦ πολιτισμοῦ μας τίς μοιράζονται οἱ λαοί της ὡς ἐγγύηση τῆς ἑνότητάς των. Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανισμός, στόν ἀντίποδα τῆς ἐκκοσμίκευσης τῶν κρατῶν, καλλιεργεῖ τή συνείδηση τοῦ ὑπεύθυνου προσώπου, ἀποτρέπει τούς φανατισμούς, ἐμπλουτίζει τή κοινωνική ζωή. Ἀλλ' ἐνῶ καταξιώνεται στή λαϊκή βάση, ἀμφισβητεῖται στή δήθεν κανονική θρησκευτική κορυφή. Μπορούμε τάχα νά ἐλπίζουμε σέ διόρθωση τῶν κακῶν; Ὑπάρχει ἐλπίδα ἀνάκαμψης; Τίς συνθῆκες τῆς ζωῆς μας τίς προσδιορίζουμε ἐν πολλοῖς ἐμεῖς. Δέν μποροῦμε ἴσως ὡς μονάδες νά ἀποτρέψουμε τούς πολέμους καί νά λύσουμε τά μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Μποροῦμε ὅμως νά προσευχηθοῦμε ζητώντας τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Μποροῦμε νά ἐφαρμόσει ὁ καθένας στή ζωή του τό δρόμο τῆς δικαιοσύνης καί τῆς εἰρήνης. Μποροῦμε νά ἐπηρεάσουμε ἀκόμη καί τούς θρησκευτικούς μας ἡγέτες, με τό νά ἐναντιωθούμε σέ αὐτούς ποῦ μᾶς ἀποκαλούν «σχισματικούς» ἤ «ἀντικανονικούς» ἤ σέ αὐτούς ποῦ μάς λένε, ὅτι τά Μυστήριά μας εἴναι ἄκυρα. Μπορούμε να ἐναντιωθούμε στις «φυλλάδες» που αὐτοαποκαλούνται «ἐφημερίδες» και εἴναι πουλημένες στά συμφέροντα αυτών ποῦ μᾶς κατηγορούν. Ἄς το ἐπιχειρήσουμε ἐφέτος.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ 2023 ΕΥΤΥΧΕΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

+ Aρχιεπίσκοπος Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας Νεκτάριος

To

all the Archimandrites and Priests, the Holy Monasteries, the Holy Hermitages, Holy Pilgrimages and Holy Communities of our respective Apostolic Holy Archdiocese.

In their respective provinces

ARCHDIOCESAN CIRCULAR NOTE ON THE CELEBRATION OF 25^TH MARCH

My beloved Brothers in Christ,

It is a joyful day and double celebration today and every Hellenic Orthodox Christian's heart is palpitating with gratitude towards God who decided to send Jesus Christ on earth as saviour of humanity.  Every faithful's heart is leaping because of gratefulness towards our Lady Theotokos, who willingly accepted to serve humanity by bearing our Lord Jesus Christ.  But also, every Hellenic's soul is pounding full of emotion and pride as they think of that historical day of 25th March 1821 during which our ancestors gathered together in St Lavras' monastery having decided to fight for their freedom and free their country.

The humankind having being a slave of the sins was desperately seeking freedom from passion and sin and communion with our Lord.  The longing for spiritual freedom has been answered by the archangel who brought the holy news to the daughter of Nazareth, the news that she was going to bear and bring into this world the son of our Lord.  Our Lord's grace and love was so big that he even sent his begotten son for our salvation.

The event that this Ethnic Celebration coincides with the Annunciation of our Lady's celebration, was not accidental.  Hellenics were called to serve their country, and Our Lady Theotokos was called to become the Mother of Our Saviour.  A common call for a common goal for both days. Furthermore, it is obvious that the unity of the two celebrations together, has come to not only bring Freedom to our nation but also spiritual freedom.

The life of Hellenics was always connected with our Lady. The Hellenics, who were conquered then, To Her, they turned their hopes.  During the difficult years our nation had relied all its hopes, the dreams and desires to Her as well as to the Church. 

Our nation lived for 400 years as slaves and their lives were restricted not only because of lack of freedom but because they could not even satisfy their thirst for learning and teaching.  They could not develop their culture freely and without facing violence.  Fear and anxiety were ruling their lives.  The tyrant and conqueror was trying hard to vanish two things from the Hellenics.  The desire for Freedom and belief in God.

Let us remember the great Bishop Palaeon Patron Germanos and Kolokotronis who said: “God signed for Hellas' Freedom and He does not take His promise back”.

With this kind of faith the Hellenics began this “Mission impossible”, that is, the Revolution and achieved the desired result with God's and Our Lady's help.  Freedom does not come on its own; it is the result of true co-operation between human and God.  The true and mystical communion between mankind and Divine.  God is offering salvation through the Annunciation of our Lady.  He offers the possibility to humanity to become free inside out.  This is where man has to take active part in order to succeed to save his / her soul and gain spiritual freedom.  The same happened with the occupied Hellenics, they could have never done it without God's co-operation and will.

The whole story of humankind is a constant struggle and a continuous sigh, a constant desire for spiritual freedom and meeting the Supreme Being. The purpose of freedom is the ultimate gift.  And for that the ultimate expression of Freedom is He and our unification with Him.

Now let us be more realistic.  The same struggle that our brothers and sisters then, were facing, we are facing today.  The challenge is the same, but in different time frame.  Today our community suffers from lack of unity.  We have no tyrants, we are not slaves, but we are enslaved by our own weakness, with tragic results.  Same ethnicity Community organisations lack of members, our Churches lack participation, and the individual festivities offer no spiritual or cultural beneficial outcome whatsoever and the Hellenic spirit is vividly missing from our lives. This is an urgent invitation to us, in order to leave aside childish personal differences, wrong politics, selfishness, personal benefit and introversion and let us help the unity of our community.

We are given this opportunity today by celebrating this national day to think about our duty towards our ancestors.  If we really feel the fire for personal freedom, then, we need not to forget how we have come to enjoy this freedom today and appreciate their sacrifice by respecting the purpose for which they fought for.  Because to become free we need to be virtuous and daring not only in words, but also in actions.  

For where we stand at the moment it is much needed to look at the future united and not individually.

Finishing, let us remember a verse from the “Thoorios” written by Rigas Fereos, during those years of slavery.

''…….. What is the point of living in division which is similar to slavery, as this is like burning in fire…..''

With Fatherly Love

THE ARCHBISHOP

+ Archbishop of Australia and New Zealand Nektarios

---

Ἡμερομηνία: 25/03/2023

Ἀριθμός Πρωτοκόλλου: 016-2023 25-03-23

Πρὸς

ἅπαντας τοὺς Πανοσ/τους καί Αἰδεσ/τους Ἐφημερίους, τάς Ἱεράς Μονάς, τά Ἱερά Ἡσυχαστήρια, Ἱερά Προσκυνήματα καί Ἱερά Καθιδρύματα τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἀποστολικῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπής.

Εἰς τὰς ἕδρας των

 ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΕΡΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ 25^Ης ΜΑΡΤΙΟΥ

Ἀγαπημένοι μου ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί,

Είναι μια χαρούμενη μέρα και διπλή γιορτή σήμερα και η καρδιά κάθε Ελληνορθόδοξου Χριστιανού χτυπά από ευγνωμοσύνη προς τον Θεό που αποφάσισε να στείλει τον Ιησού Χριστό στη γη ως σωτήρα της ανθρωπότητας. Η καρδιά κάθε πιστού χοροπηδά από την ευγνωμοσύνη προς την Παναγία Θεοτόκο, η οποία πρόθυμα δέχτηκε να υπηρετήσει την ανθρωπότητα φέρνοντας τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Αλλά και η ψυχή κάθε Έλληνα χτυπάει γεμάτη συγκίνηση και περηφάνια καθώς σκέφτεται εκείνη την ιστορική ημέρα της 25ης Μαρτίου 1821 κατά την οποία οι πρόγονοί μας συγκεντρώθηκαν στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας έχοντας αποφασίσει να αγωνιστούν για την ελευθερία τους και την ελευθερία της πατρίδας τους.

Το ανθρώπινο είδος, όντας σκλάβος των αμαρτιών, αναζητούσε απεγνωσμένα την ελευθερία από το πάθος και την αμαρτία και την κοινωνία με τον Κύριό μας. Η λαχτάρα για πνευματική ελευθερία απάντησε ο αρχάγγελος που έφερε τα άγια νέα στην κόρη της Ναζαρέτ, την είδηση που επρόκειτο να φέρει και να φέρει σε αυτόν τον κόσμο τον γιο του Κυρίου μας. Η χάρη και η αγάπη του Κυρίου μας ήταν τόσο μεγάλη που έστειλε ακόμη και τον γεννημένο γιο του για τη σωτηρία μας.

Το γεγονός ότι αυτή η Εθνική Εορτή συμπίπτει με τον Ευαγγελισμό της Παναγίας μας, δεν ήταν τυχαίο. Οι Έλληνες κλήθηκαν να υπηρετήσουν την πατρίδα τους και η Παναγία Θεοτόκος κλήθηκε να γίνει η Μητέρα του Σωτήρος μας. Κοινό κάλεσμα για κοινό στόχο και τις δύο μέρες. Επιπλέον, είναι προφανές ότι η ενότητα των δύο εορτασμών μαζί, έχει έρθει όχι μόνο να φέρει Ελευθερία στο έθνος μας αλλά και πνευματική ελευθερία.

Η ζωή των Ελλήνων ήταν πάντα συνδεδεμένη με την Παναγία μας. Οι Έλληνες, που κατακτήθηκαν τότε, Σ' αυτήν έστρεψαν τις ελπίδες τους. Στα δύσκολα χρόνια το έθνος μας είχε στηρίξει όλες του τις ελπίδες, τα όνειρα και τους πόθους σε Εκείνη καθώς και στην Εκκλησία.

Το έθνος μας έζησε 400 χρόνια ως σκλάβοι και οι ζωές τους ήταν περιορισμένες όχι μόνο λόγω έλλειψης ελευθερίας αλλά επειδή δεν μπορούσαν καν να ικανοποιήσουν τη δίψα τους για μάθηση και διδασκαλία. Δεν μπορούσαν να αναπτύξουν τον πολιτισμό τους ελεύθερα και χωρίς να αντιμετωπίσουν τη βία. Ο φόβος και το άγχος κυριαρχούσαν στη ζωή τους. Ο τύραννος και κατακτητής προσπαθούσε πολύ να εξαφανίσει δύο πράγματα από τους Έλληνες. Η επιθυμία για Ελευθερία και η πίστη στον Θεό.

Ας θυμηθούμε τον Επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό και τον Κολοκοτρώνη που είπαν: «Ο Θεός υπέγραψε για την Ελευθερία της Ελλάδος και δεν παίρνει πίσω την υπόσχεσή Του».

Με αυτή την πίστη οι Έλληνες ξεκίνησαν αυτή την «Αποστολή αδύνατη», δηλαδή την Επανάσταση και πέτυχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας. Η ελευθερία δεν έρχεται από μόνη της. είναι το αποτέλεσμα της αληθινής συνεργασίας μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Η αληθινή και μυστικιστική κοινωνία μεταξύ του ανθρώπου και του Θείου. Ο Θεός προσφέρει τη σωτηρία μέσω του Ευαγγελισμού της Παναγίας μας. Προσφέρει τη δυνατότητα στην ανθρωπότητα να γίνει ελεύθερη μέσα προς τα έξω. Εδώ ο άνθρωπος πρέπει να συμμετέχει ενεργά για να καταφέρει να σώσει την ψυχή του και να αποκτήσει πνευματική ελευθερία. Το ίδιο συνέβη και με τους κατεχόμενους Έλληνες, δεν θα μπορούσαν ποτέ να το κάνουν χωρίς τη συνεργασία και τη θέληση του Θεού.

Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας είναι ένας συνεχής αγώνας και ένας συνεχής αναστεναγμός, μια διαρκής επιθυμία για πνευματική ελευθερία και συνάντηση με το Υπέρτατο Όν.  Ο σκοπός της ελευθερίας είναι το απόλυτο δώρο. Και γι' αυτό η απόλυτη έκφραση της Ελευθερίας είναι Αυτός και η ένωσή μας μαζί Του.

Τώρα ας είμαστε πιο ρεαλιστές. Τον ίδιο αγώνα που αντιμετώπιζαν τότε τα αδέρφια μας, αντιμετωπίζουμε και εμείς σήμερα. Η πρόκληση είναι η ίδια, αλλά σε διαφορετικό χρονικό πλαίσιο. Σήμερα η κοινότητά μας υποφέρει από έλλειψη ενότητας. Δεν έχουμε τυράννους, δεν είμαστε σκλάβοι, αλλά είμαστε σκλαβωμένοι από τη δική μας αδυναμία, με τραγικά αποτελέσματα. Οι κοινοτικές οργανώσεις ίδιας εθνότητας στερούνται μελών, οι Εκκλησίες μας στερούνται συμμετοχής και οι ατομικές εορταστικές εκδηλώσεις δεν προσφέρουν κανένα πνευματικό ή πολιτιστικό ευεργετικό αποτέλεσμα και το ελληνικό πνεύμα λείπει έντονα από τη ζωή μας. Αυτή είναι μια επείγουσα πρόσκληση προς εμάς, για να αφήσουμε κατά μέρος τις παιδικές προσωπικές διαφορές, τη λάθος πολιτική, τον εγωισμό, το προσωπικό όφελος και την εσωστρέφεια και ας βοηθήσουμε την ενότητα της κοινότητάς μας.

Μας δίνεται αυτή η ευκαιρία σήμερα εορτάζοντας αυτήν την εθνική εορτή να σκεφτούμε το καθήκον μας απέναντι στους προγόνους μας. Αν πραγματικά νιώθουμε τη φωτιά για την προσωπική ελευθερία, τότε, δεν χρειάζεται να ξεχνάμε πώς απολαμβάνουμε αυτήν την ελευθερία σήμερα και εκτιμούμε τη θυσία τους σεβόμενοι τον σκοπό για τον οποίο αγωνίστηκαν. Γιατί για να γίνουμε ελεύθεροι χρειάζεται να είμαστε ενάρετοι και τολμηροί όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στις πράξεις.  Γιατί εκεί που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή είναι πολύ απαραίτητο να δούμε το μέλλον ενωμένοι και όχι μεμονωμένα.

Τελειώνοντας, ας θυμηθούμε έναν στίχο από τον Θούριο που έγραψε ο Ρήγας Φεραίος εκείνα τα χρόνια της σκλαβιάς.

«…….. Τι σ' ωφελεί αν ζήσης και είσαι στη σκλαβιά; Στοχάσου πως σε ψένουν καθ' ώραν στη φωτιά...»

Μετά Πατρικής Αγάπης

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

+ Aρχιεπίσκοπος Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας Νεκτάριος